Mijn vader is afgelopen week overleden. Hij is 86 jaar geworden. Maatje van mijn moeder, een fijne, integere man die genoot van zijn kleinkinderen. Ik ben hierdoor even helemaal uit balans en besef des te meer dat mijn wortels bij hem, mijn moeder en hun voorouders beginnen. Natuurlijk weet ik dat al lang, maar nu voel ik dat ook echt. Dat gevoel komt van heel diep. Mijn vader was een gelovig man en dat verdient een mooi afscheid in de kerk waaraan hij verbonden is. Afgelopen week hadden mijn moeder, zus, broer en ik daarom een fijn gesprek met de pastoor. Wij vertelden aan hem dat mijn vader op het gebied van geloof in relatie tot zijn kinderen en de tijdgeest waarin we leven toch wel een periode een behoorlijke ‘struggle’ had. Geen van zijn kinderen zijn in de kerk getrouwd en wat hij vooral heel spijtig vond, is dat de kleinkinderen niet zijn gedoopt. In het gesprek afgelopen week vertelden wij aan de pastoor dat mijn vader in de loop der tijd daar anders mee omging. OF hij